27 / 52
27
İ
şte tekrar bir araya geldik! Aramıza yeni katılanlar da
vardı, “Koşar Adım” kurulduğundan bu yana koşanlar
da. Bir önceki koşuda kazandığımız kupanın da verdi-
ği güç ve motivasyonla yeniden yola koyuluyoruz. Artık
daha sağlam bir takımız ve daha büyük bir aileyiz.
Otobüsümüz İstanbul trafiğiyle mücadele ederken, biz
de seyahat için şirketimizin hazırladığı çantalara göz attık.
Protein bar, güneş kremi ve peştemal… Tekfen, her detayı
düşünmüş :) Ardından da “Adım Adım”ın bizim için yaptır-
dığı “Her Adım Bir Hayat” logolu tişörtlerimiz ve bandana-
larımız dağıtıldı. Bu koşuda bir farklılık var, aslında bir far-
kındalık. Tekfen, “Adım Adım” ile iletişime geçip, AKUT
yararına koşmamızın bu güzel etkinliğimize daha da an-
lam katacağını düşünmüş. Neredeyse hepimiz yardımse-
verlik kampanyamızı çoktan açmış, bağışlarımızı topla-
maya başlamıştık bile. Yolculuğumuz esnasında, yarış
öncesi ve bitiş çizgisinde çektireceğimiz fotoğrafların
kampanyamıza etkisini hayal ediyorduk.
New Balance Bozcaada Koşusu’na anket ile karar vermiş-
tik. Sanıyorum çoğumuz Bozcaada’nın bahar yeşilinin de-
niz mavisine karıştığı, rüzgârgülü manzaralı parkurunda
koşmak için bu uzun yolculuğu göze almıştık. Rotamız
Tekirdağ üzerinden olduğu için tabii ki ilk molamızı bir
köftecide verdik. Enerjimizi alıp yolculuğa devam... Önce
Gelibolu’dan feribot ile Lapseki’ye geçiş ve bir süre daha
kara yolculuğundan sonra otobüsümüzden ayrılma za-
manı gelmişti. Çantalarımızı alıp, Geyikli’den 01:00’de kal-
kan Bozcaada feribotuna bindik. Adaya geç bir saatte
varmamıza rağmen bizi kalabalık karşıladı. Turiste alışık
olan Bozcaada, bu yıl da sezonunu 2.728 kişinin ve hatta
ailelerinin katıldığı koşu organizasyonu ile açıyor. Biz ise
vakit kaybetmeden dinlenmek için odalarımıza çekildik.
Ne de olsa yarın büyük gün!
Sabah mümkün olduğunca hafif (!) bir kahvaltıdan sonra,
bir şövalye gibi koşu kitlerimizden çıkanları kuşanmaya
başladık. Kıyafetlerimiz, göğüs numarala-
rımız ve ayakkabılarımıza bağladığımız
takip çiplerimiz. Güneşten az etkilen-
mek için bandanalar takıldı ve güneş
kremleri sürüldü. Başlangıç alanına git-
meden önce otelin önünde buluşup
enerji dolu halimizle fotoğraflar çektir-
dik. Koşu öncesi “heyecanlı” ve sonra-
sında “yorgun ama gururlu” fotoğrafla-
rımız olması için :) Başlangıç noktasına
vardığımızda, antrenörler eşliğinde ısın-
ma hareketleri başlamıştı bile. Benim için
bu organizasyonların en eğlenceli ve görülmeye
değer kısımlarından biri, bütün koşucuların bir-
likte, müzik eşliğinde ısınma hareketleri yapması.
Öncelikle 21 kilometre koşucuları saat 11:00’de baş-
langıç çizgisinde yerlerini aldılar, biz de onları alkış-
larla uğurladık. Takımımızdan yalnızca Cihan (Atbaş) yarı
maratona katılmıştı ve şartlar göz önüne alındığında ga-
yet iyi bir sürede bitiş çizgisine ulaştı. Ardından 11:30’da,
bir eksik ile başlangıç çizgisinden geçmeye başladık. O
noktadan sonra artık tek başımızaydık; kendi kendimizi
motive etmeye, güç vermeye ihtiyacımız vardı. Uzun me-
safe koşu çok da doğal olmayan, kişinin sınırlarını zorladı-
ğı ve her yeni kilometrede fiziksel dayanıklılığınıza şaşırdı-
ğınız bir spor aslında. Benim için koşmak yeni sayılabilir.
Bu durum, koşu başlangıç saatinin geç olması ve havanın
da mevsim normallerinden sıcak olması gerçeğiyle birle-
şince, daha 2. kilometrede zorlanmaya başladığımı itiraf
etmeliyim.
Neyse ki her 2,5 kilometrede bir su istasyonlarında su
dağıtıyorlardı. Elimdeki suyu yetirmenin hesaplarını ya-
pıyordum, çünkü çoğunu içmek yerine serinlemek için
kullanıyordum. Birkaç noktaya tempoyu artırmak için
yerleştirilmiş orkestralar, adanın harika manzarası, par-
kur kenarında alkışlayan ve “bravo!” diyerek destekleyen
izleyiciler derken 5 km bitti. Dönüşe başlamıştım, fakat
parkurun yokuşlu olması nedeniyle birkaç kez aklımdan
pes etmek geçti. Her seferinde takım arkadaşlarımdan
birinin karşıdan, “Hadi Yonca!” demesiyle irkilip güç bulu-
yordum. 21 kilometre koşanlar aklımdaydı bir yandan. Bu
mesafeye cesaret edemedim henüz, ama başarmanın
hazzı çok daha fazla olsa gerek.
Son kilometrelerdeydim artık. Gözlerim su istasyonu
ararken, adımlarımın AKUT için ne kadar değerli olduğu-
nu kendime hatırlatmaya calışıyordum. Bozcaadalıların
bahçelerinden çıkardıkları hortumlarla koşucuları serin-
letmeye çalıştıklarını gördüm ileride. Bana da çok iyi geldi
doğrusu. İyice yaklaşmıştım bitiş çizgisine ve çipin sesini
duydum. Bütün zorluklarına rağmen çok keyifliydi başar-
mış olmak. Tek tek toplanmaya başladık ve tabii ki bolca
fotoğraf çekildi. Bir yandan heyecanla sonuçlarımıza ba-
kıyorduk. Ödül törenine geçildiği esnada, “Koşar Adım”ın
ilk üyelerinden, ilham kaynağımız Hakan’ın (Sayar) yaş
grubunda birincilik ödülünü alacağının haberi ulaştı. El-
bette kendisine destek olmak için en önde yerimizi aldık.
“Tekfen Koşar Adım” bayrağının birincilikle dalgalandığını
görmek gurur vericiydi.
Akşam yemek saatimizi kararlaştırdıktan sonra kimimiz
sahilde, kimimiz odalarımızda dinlenmek üzere ayrıldık.
Havanın sıcak olmasının güzel tarafı, sarf edilen onca
efordan sonra, Ege’nin buz gibi sularında serinleyebil-
mekti. Akşam yemeği için deniz kenarında, Bozcaada
Kalesi’ne bakan çok güzel bir masada eşler ve çocuklar-
la birlikte toplandık. Lezzetli yemekler eşliğinde günün
kritiğini yaparken, gün yavaş yavaş kararıp yerini gece-
ye bıraktı.
Sabah uyandığımda, koşunun telaşından, Bozcaada’nın
ara sokaklarını gezmeye bile fırsat bulamadan ayrılacağı-
mız endişesine kapılmıştım. Birkaç hediyelik alma baha-
nesiyle adayı turladıktan sonra feribot iskelesinde dönüş
için buluşup, fonda Bozcaada Kalesi olan fotoğraflarımızı
da burada çektik :) Otobüsümüze binip küçük maskotu-
muz Arsima ile yolun nasıl geçtiğini anlamadan
İstanbul’a vardık. Birbirinden değerli takım arkadaşları-
mızla tanışmamıza vesile olan ve her detayı incelikle
düşünülmüş bu organizasyonu düzenleyen Kurumsal
İletişim ekibine ve Tekfen’e teşekkürlerimizi sunarak, bir
sonraki koşuda buluşmak üzere ayrılıyoruz.
Tekfen Koşar Adım
Bozcaada’da iyilik peşinde
Kuzey Ege’nin en güzel tatil mekânlarından Bozcaada ziyaretçilerine huzurlu bir tatil vaat etse de,
koşucular için zorlu bir parkur sunuyor. Yarışta yaşananları, bir de Tekfen Koşar Adım üyelerinden
Yonca Şengün’ün (Tekfen Mühendislik) ağzından dinleyelim…
Dönüşe
başlamıştım,
fakat parkurun
yokuşlu olması
nedeniyle birkaç
kez aklımdan pes
etmek geçti. Her
seferinde takım
arkadaşlarımdan
birinin karşıdan,
“Hadi Yonca!”
demesiyle irkilip
güç buluyordum.