Background Image
Previous Page  52 / 52
Information
Show Menu
Previous Page 52 / 52
Page Background

ANILARDA KALANLAR

Kıdem Ödül Törenleri, Tekfen’in 60 yıllık tarihinin hiç değişmeyen bir geleneği. Eski tarihlerde üç

patronun bizzat katılımıyla yapılan törenler, elbette Tekfen çalışanlarının anılarında ayrı bir yere sahip.

32 yıllık bir Tekfenli olan ve halen Kompresör İstasyonları Posof Şantiyesi’nde Kamp Amiri olarak görev

yapan İsak Gürel, hayatındaki en özel anlardan biri olarak, 1995 yılında Tekfen’in üç kurucusu Feyyaz

Berker, Ali Nihat Gökyiğit ve Necati Akçağlılar’ın elinden ödül aldığı törenden bir fotoğrafı bizlerle

paylaştı. Gürel, “eşsiz” olarak nitelendirdiği üç patronu için de şu güzel anekdotları gönderdi:

Üç değerli patronla çalışmak bizler için dünyanın en güzel şeyiydi. Feyyaz Bey, her yeni yılda görev

yaptığımız ozalithaneye kadar gelip yeni yılımızı kutlar, “Sizler şirketimizde en özveriyle çalışan ele-

manlarımızsınız. Elinize, kolunuza sağlık,” der ve bizleri mutlu ederdi.

Nihat Bey de özel bir insan. Samara projesinin alındığı yıllarda (1993-1995) Rusya’da hiçbir şey bulmak

mümkün olmadığından yiyecek, içecek, meyve, içecek su dahi Türkiye’den giderdi. O zaman Levent’teki

Holding binasının alt katında, Toros Gübre’ye ait ofislerin orada Nihat Bey’le birlikte iki hafta sonu,

cumartesi pazar günleri limon, portakal, mandalina ve elma ambalajlayıp sandıklara birlikte doldurdu-

ğumuzu hâlâ unutamıyorum. Patronumuzun bizzat bizimle birlikte bedenen çalışması beni çok duygu-

landırmıştı.

Rahmetli Necati Bey, sağolsun, çalışanlarına karşı çok sevecen, ama biraz sert mizaçlı bir insandı. Bir

gün ofisine bir ihale dosyası götürdüm imza için. Tabii bende heyecan had safhada, tir tir titriyorum.

Elim ayağıma dolaştı resmen. Ben sayfaları tek tek açtım, rahmetli patronum da imzaladı. Ama klasör

bitene kadar heyecandan bacaklarım titredi. O da anladı benim durumumu, “Evladım neden heyecan-

landın?” diye takıldı bana. Ben de, “Efendim, sizi ilk defa yakından gördüğüm için çok heyecanlandım,”

dedim. “Bir dahaki sefere rahatlarsın evladım,” dedi babacan bir tavırla. Teşekkür edip yanından ayrıl-

dım. Allah gani gani rahmet eylesin.

g

Zamanın durduğu bir an