47 / 52
47
sözlerle bize biraz kızdılar açıkçası. Jeoloji
Mühendisliği’nde okuyan Işık Su arkadaşı-
mız görmüştü bakteriyi. Biz sunuma de-
vam ederken 5 dakika sonra Işık, “Buldum!”
diye bağırdı. Geldiler, baktılar, hakikaten
bakteri var! “Evet, çocuklar siz yaptığınız işi
biliyorsunuz,” dediler. Bizim için önemli bir
şeydi açıkçası. Moralimiz tekrar düzeldi.
Diğer görevler nelerdi?
Bartu Demirci:
Astronot yardım görevinde
Mars’ta astronotun kullanacağı aletleri taşı-
mamızı ve astronota yardım eder gibi kul-
lanmamızı istiyorlardı. Alet çantası ağır, or-
tamda çok sıcak olduğu için, genleşmeden
dolayı robot kolun rulmanı yerinden çıka-
cak gibi oldu. Yarışmanın tam sonuna doğ-
ru tutucu parça yerinden çıktı. Kabloları da
birbirine deyip kısa devre yaptı ve araç bir-
den durdu. Müdahale etmek için zamanı-
mız kalmamıştı. O yüzden o görevden pek
puan alamadık. En kötü derecemizi yapıp
19’uncu olduk.
Ahmet Hakan Durmaz:
Bir sonraki görevi-
mizde, ufak bir şeyi çekmemiz isteniyordu.
Bunun için de bir kanca gerekiyordu. Bu
konunun tasarlanmasında çok geç kalmış-
tık. Ancak oradayken bir şeyler yapmıştık.
Robot kolun arızalanması bizi bu görevde
de çaresiz bıraktı. Orada şunu fark ettik ki
insan bazen çok detaylı düşününce ana
resmi gözden kaçırabiliyor. Mesela biz ka-
panıp açılabilen bir kanca sistemi düşün-
müş ve çok uğraşmıştık. Diğer takımların
yaptıklarını görünce, zamanımızı biraz ge-
reksiz şeyler için harcadığımızı anladık. Bu
görevde 16’ncı olduk. Son görevimiz olan
otonom sürüşte ise 4’üncü olunca, genel
sıralamada 13’üncülüğü elde ettik.
Bu sonuç sizi tatmin etti mi?
Tunç Türker:
Orada, ilk kez katıldığımız hal-
de 13. olduğumuz için jüri bizi tebrik etti.
Bütün istasyonu sadece bizim ekibimize
gezdirdiler. Benim hedefim, yarışmadaki
bütün görevlerde sonuna kadar bir şeyler
yapabilmek ve oraya şans eseri gelmediği-
mizi gösterebilmekti. Hakikaten görevlerin
hepsinde, öyle ya da böyle, bir şekilde son
dakikaya kadar aracımız sahadaydı ve her
an puan alabilecek, bir görevi bitirebilecek
konumdaydı. Onun için ben mutlu oldum
kendi adıma. Ama tabii ki çok daha iyisini
yapabilirdik, yapabiliriz, yapacağız da... Al-
dığımız sonuç tamamen tecrübesizlikten
kaynaklı. Hem proje, hem sponsorluk ilişki-
leri, hem ekip içindeki insan ilişkileri, hem
okuldaki bürokratik işler, bunların hepsi bi-
zim için birer tecrübe oldu. Bu, takımın ilk
yılıydı. Seneye çok daha farklı ve çok daha
büyük bir başarı elde edeceğimize inanıyo-
rum.
Bundan sonrası için planınız nedir?
Bahadır Onur Güdürü:
Geçen sene işe
çok geç başladık. Zamanımızın çoğunu
kaynak bulmak için harcadık. Mühendislik
kısmına çok az vakit ayırabildik. Fakat bu
sene durum oldukça farklı, çünkü şu an
hem sponsorlarımız hem de geçen sene-
den kalan bir miktar paramız var. Dolayısıy-
la mühendisliğe çok daha fazla zaman ayı-
rabileceğiz.
Aynı aracı mı geliştireceksiniz?
Ahmet Hakan Durmaz:
Hayır, geçen sene-
ki araç test aracı gibi olacak. Bu seneki ya-
rışma için sıfırdan bir araç yapacağız.
Sizi bu kararlılığınızdan ötürü gönülden
kutluyor ve gelecek yarışma için şimdi-
den başarılar diliyoruz.